Foto homepage en header: © Jos van Remundt, via Banning Vereniging
‘Gedreven PvdA’er met eigen geluid’
Oud-Statenlid Mijnke Bosman-Huizinga is afgelopen vrijdag, 22 november, op 75-jarige leeftijd overleden, na een kortstondig ziekbed.
Toen ik in 2007 in Provinciale Staten van Gelderland kwam, was ik het jongste fractielid en Mijnke het oudste. Vrij snel kregen we een bijzondere band en waren we ook samen veel op pad. Museumpark Orientalis dreigde te moeten sluiten en had geld nodig. Mijnke en ik reden vaak samen naar het museum en lobbyden ons suf voor behoud ervan. Gelukkig is het vandaag de dag nog open.
De cultuursector kon op haar rekenen. Als we erop uit gingen, kwam ze me vanuit Ermelo in Apeldoorn ophalen in haar rode Fiatje. Zo reden we een keer naar Rheden, om met inwoners te praten over het project ‘Traverse Dieren’. Toen ze me na afloop in het donker terugbracht naar huis, langs het Apeldoorns kanaal, dacht ik: we rijden net niet het kanaal in. Die route hebben we vaak gereden en het kwam altijd goed. Al was ze wel een avontuurlijke rijder.
In Provinciale Staten had ze altijd bijzonder inspirerende bijdragen. Als ze achter het katheder van de Provinciale Staten stond luisterden we allemaal vol aandacht. Ze was een begaafd spreker, geen wonder voor een vrouw die ook predikant was. Ze was een krachtige vrouw, ontzettend wijs en erg inspirerend…. Klein van stuk, maar met groot gezag.
Mijnke was moeder van twee zonen en een dochter. Ze had zes kleinkinderen en werd in 2016 weduwe. Geboren in Groningen in een remonstrants gezin werd ze in de jaren zeventig actief voor de PvdA. Ze was lid van de gemeenteraad in Putten en Oegstgeest. En later dus van de Provinciale Staten van Gelderland.
Mijnke was veel meer dan een politica. Ze was haar leven lang actief in de remonstrantse gemeenschap, als predikant, maar ook in vele functies. Mijnke zat op het snijvlak van sociaaldemocratie en vrijzinnigheid; een inmiddels zeldzame soort. Ze was voorzitter van de Banning Vereniging en betrokken bij de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers. Zo schreef ze jarenlang voor Tijd en Taak, zoals ze dat ook deed voor AdRem en PvdA.
Ik heb bijzondere herinneringen aan haar. Mijn zoon heeft in zijn eerste maanden geslapen in een 19e-eeuws wiegje dat we geleend hadden van Mijnke. Het was het wiegje waar ze zelf ook in geslapen had. Nadat ze gestopt was als Statenlid en later weduwe was geworden verruilde ze Ermelo voor Amsterdam. Daar woonde ze de laatste jaren van haar leven. We bleven contact houden. En ik zal haar heldere stemgeluid, scherpe gedachten en warme vriendschap nooit vergeten.
Yasemin Cegerek
