Uit het Haagse: John Kerstens blogt

In gesprek.

Het leven van een Kamerlid speelt zich niet alleen af in Den Haag. Gelukkig maar. Voor ’t Kamerlid in kwestie, en voor ‘de samenleving’. Als volksvertegenwoordiger kun je de mensen alleen maar ‘vertegenwoordigen’ als je niet alleen óver ze praat, maar vooral ook mèt ze. En dat doe ik dan ook zo vaak als mogelijk. Soms door mensen uit te nodigen in Den Haag, vaker door ze op te zoeken.

Af en toe thuis (zoals pas, bij iemand die na meer dan 30 jaar lidmaatschap de PvdA vaarwel wilde zeggen; hij is uiteindelijk lid gebleven), meestal in de vorm van een werkbezoek ergens in het land. Zo kom ik momenteel, bij mijn ‘WSW-tour’ in het kader van de aangekondigde Participatiewet, bij veel sociale werkbedrijven. Daar spreek ik natuurlijk met directie en ‘gemeente’, want die laatste is eigenaar van het bedrijf en krijgt in de nieuwe wet een nog belangrijkere rol. Maar ik ga toch altijd vooral ook in gesprek met de mensen om wie ’t gaat. Niet om ze iets wijs te maken, maar wel wíjzer. Door uit te leggen dat het dan allemaal wel niet fantastisch wordt, maar wel fatsoenlijk. Door ‘zo links en rechts’ vertelde Indianenverhalen te nuanceren. Natuurlijk ben ik ook benieuwd te horen welke zorgen en vragen mensen hebben. Om vervolgens samen te kijken hoe we die nieuwe wet, ondanks de ermee gepaard gaande bezuiniging, zo kunnen invullen dat-ie wèrkt. Van die werkbezoeken kom ik in ieder geval ook altijd zèlf wijzer thuis.

Dat laatste doe ik zeker ook na alle bijeenkomsten van onze plaatselijke afdelingen die ik bezoek. En dat zijn er heel wat. Omdat we actieve afdelingen hebben, omdat ik ’t graag doe, en omdat er een hoop te bespreken valt met elkaar. Altijd, maar zeker nu. Over de ‘van waarde-resolutie’, over de harde werkelijkheid van alle dag, over de spanning tussen die twee en over de lijn die in beide te ontdekken valt. Want hoewel het soms (en lang niet altijd onterecht) ondersneeuwt onder alle kritiek die onze kant op komt: we maken als PvdA het verschil in dit kabinet. Minder dan we willen, minder soms ook dan zou moeten. Maar we doen het wèl. Daarover met elkaar in gesprek gaan, in discussie soms, af en toe op het scherpst van de snede, is een van de leukste dingen van het Kamerlidmaatschap. Vind ik.

John Kerstens – Tweede Kamerlid