Co kwam, zag er overwon…

Onlangs werd ‘onze’ Co Verdaas benoemd tot staatssecretaris voor Economische Zaken in het kabinet Rutte II. De PvdA Gelderland neemt daarmee afscheid van een topbestuurder en mooi mens. Co was vanaf 2007 gedeputeerde voor de provincie Gelderland. Statenlid Mijnke Bosman neemt afscheid.

Maart 2007. Het CDA, de PvdA en de CU sluiten een coalitieakkoord. Voor Gelderland is dit een novum. Gebruikelijk was een coalitie waarin CDA, VVD en PvdA alle drie vertegenwoordigd waren met – als het zo uitkwam – soms nog enkele andere partijen.

De PvdA mocht twee gedeputeerden voordragen. De eerste sprak vanzelf. Het was de gedeputeerde die al in de vorige periode die functie had vervuld. Maar nummer twee? Daarvoor was geen duidelijke kandidaat. En dan duikt Co Verdaas op. Bekend als lid van de Tweede Kamer waar hij zijn fractiegenoten af en toe in de gordijnen joeg door het zoeken van pragmatische oplossingen. Geen bekende Gelderlander. Maar dat zou snel veranderen.

Co kwam naar Gelderland, zag en overwon. Hij bleek een aanwinst voor het provinciaal bestuur. In het College van Gedeputeerden speelde hij een belangrijke rol. Zijn kennis en ervaring, maar vooral ook zijn gezonde verstand maakten dat hij gezag kreeg. Moeilijke dossiers van collega’s werden hem toegeschoven om de problemen op te lossen die hen boven het hoofd groeiden.

Een voor Co typerende uitsprak is: als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Hij is oplossingsgericht, denkt met mensen mee, zoekt naar mogelijkheden. Hij laat zich niet gauw uit het veld slaan, ook niet als een bataljon ambtenaren hem verzekert dat zijn ideeën niet haalbaar zijn. Hij is een rasoptimist en ziet kansen waar anderen niets anders ontwaren dan hobbels en bezwaren.

Waarom de PvdA? Zijn ouders hadden weinig opleiding maar Co kreeg van hen de kans om zijn talenten te benutten. Hij ging naar het VWO, studeerde planologie, promoveerde in de beleidswetenschappen, had een wisselende carrière als onderzoeker en bestuurder voor hij in de politiek terechtkwam. Voor hem was de PvdA een vanzelfsprekende keus. Co strijdt ervoor dat iedereen kansen krijgt zoals hij die zelf heeft gehad. Hij zoekt mogelijkheden voor hen die dreigen uit de boot te vallen. Iedereen telt mee! Daarom is het verbazend dat hij wel eens werd weggezet als de derde liberaal in het collega van Gedeputeerde Staten. Ik vermoed dat het te maken heeft met zijn pragmatische aanpak en zijn soms nuchtere oplossingen. Maar is dat liberaal?

Co was een kleurrijke verschijning. Weinig gaf hij toe aan conventies. Geen das, puntschoenen, geen nette donkere pakken. Misschien zal hij er nu aan moeten geloven en in navolging van onze partijleider dure dassen in Den Haag gaan kopen.
Ik zal me hem altijd herinneren zoals hij optrad bij een nieuwjaarsreceptie met zijn band en zoals hij gewapend met zijn gitaar een eigen gemaakt campagnelied zong. Een bijzonder mens en dat is ie!

En dan nu de Blekerportefeuille in Den Haag. Het is goed voor het land dat Co met zijn kennis en inzicht op die plek is terecht gekomen, maar in Gelderland blijven wij een beetje verweesd achter.

Co, onmisbaar ben je niet, maar we zullen je wel missen!