Boze burgers en het bos

Onlangs vermelde de krant een nieuw probleem op de Veluwe. Bewoners en toeristen hebben er genoeg van dat ‘hun’ bos steeds minder toegankelijk wordt. Was het een jaar of veertig geleden nog de gewoonste zaak van de wereld dat iedere zandweg door het bos ook door auto’s mocht worden bereden, nu staan er hier hekken om herten of zwijnen te keren, daar worden paden en wegen afgesloten voor gemotoriseerd verkeer en er zijn zelfs stukken bos waar je niet meer mag komen om het wild de rust te gunnen dat het nodig heeft. Dit alles leidt tot gemor. Het is tenslotte lastig als je niet door het bos kunt scheuren van dorp A naar dorp B.en een omweg moet zoeken. Men wil terug naar de situatie van veertig jaar geleden: vrije doorgang door het bos op alle wegen en paden met ieder vervoermiddel. En geen gezeur over de ecologische hoofdstructuur of Natura 2000.

Argument van de bewoners is dat het bos van hen is. Dat zouden ze wel willen, maar dat is vanzelfsprekend niet het geval. Er zijn particulieren die bos bezitten en veel bossen zijn van gemeenten, natuurmonumenten of staatsbosbeheer. Deze terreinbeheerders zijn  verantwoordelijk voor het onderhoud van het bos en voor de biodiversiteit. Zij maken zich zorgen over de toekomst van het bos. In 40 jaar is er wel wat veranderd. Er zijn meer mensen, maar vooral erg veel meer auto’s. Een file op een bospad  is niet denkbeeldig. Slecht voor het groen en voor de niets vermoedende overstekende gedierten.

Maar er is licht aan het eind van de tunnel voor de boze burgers van de Veluwe. Het bos moet het straks hebben van betrokken mensen die een deel van de taak van de terreinbeheerders overnemen omdat die minder middelen hebben om hun werk goed te doen. Het zal de gewoonste zaak van de wereld worden dat iedereen wordt gevraagd een hand mee uit te steken om zijn leefomgeving mooi te houden. Een stukje bos wordt dan onze zorg, zij het niet ons bos. Dat leidt vast en zeker tot begrip voor de maatregelen die volgens de terreinbeheerders voor het behoud van het bos moeten worden genomen.

Laten we dus niet meehuilen met de wolven in het bos die nu al weer medelijden hebben met de boze Veluwenaren. En niet roepen dat die het ook wel zwaar te verduren hebben met al dat gedoe over het beschermen van de natuur. Als PvdA moeten we het goede voorbeeld geven en ons massaal aanmelden om een stuk bos de zorg te geven die het nodig heeft.  En niet mopperen dat het perceel dat ons wordt toegewezen niet bereikbaar is met de auto. Misschien kunnen we als partij wel een bos adopteren! Goed voorbeeld doet goed volgen. Want het bos is niet van ons, maar we zijn wel mede verantwoordelijk voor het behoud ervan voor volgende generaties. En dat geldt ook voor boze Veluwse burgers!

Mijnke Bosman